Χρήστος Ιακώβου: Ο προπονητής των πρωταθλητών

Ολυμπιακοί Αγώνες Μόναχο 1972

Ο Χρήστος Ιακώβου είναι Έλληνας Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών, πρώην Ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Ομάδας Άρσης Βαρών της Ελλάδας και νυν επιχειρηματίας. 

Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1948 στην Κωνσταντινούπολη. Αναδείχθηκε καλύτερος αθλητής της χρονιάς το 1971, το 1972 και το 1975. Έχει ένα γιο, τον Αλέξανδρο.

Υπήρξε μεγάλο όνομα του ελληνικού αθλητισμού τη δεκαετία του '70, όταν και διακρίθηκε σε πάμπολλες διοργανώσεις. Λίγο νωρίτερα, το 1967 και 1968, είχε καταρρίψει τα παγκόσμια ρεκόρ εφήβων στην κίνηση του ντεβελοπέ, στην οποία ξεχώριζε.

Κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1971, ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1972, υπήρξε πέντε φορές μεσογειονίκης, βαλκανιονίκης και δεύτερος στο διηπειρωτικό κύπελλο το 1975 με την ομάδα της Μικτής Ευρώπης. Συμμετείχε σε τρεις Ολυμπιάδες, το 1968 στο Μεξικό, το 1972 στο Μόναχο όπου κατέκτησε την 5η θέση στην κατηγορία του (82,5 κιλά), και το 1976 στο Μόντρεαλ. Ένα λάθος του το 1972 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου -δεν άκουσε τον προπονητή του- του στοίχισε το χάλκινο μετάλλιο. Ο Χρήστος Ιακώβου αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό το 1965, 1966, 1968, 1969, 1970, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977 και 1978.

Ωστόσο, ως προπονητής της εθνικής ομάδας άρσης βαρών έγραψε τις πιο πλούσιες σελίδες δόξας του αθλήματος. Από τα 68 μετάλλια που είχε κατακτήσει μέχρι το 2004 η Ελλάδα σε παγκόσμια πρωταθλήματα ανδρών, τα 66 ήρθαν υπό τις οδηγίες του «αρχιστράτηγου» και τα υπόλοιπα δύο κέρδισε ο ίδιος ως αθλητής. Επί των ημερών του η ελληνική εθνική ομάδα πήρε την πρώτη θέση στη βαθμολογία των παγκοσμίων πρωταθλημάτων δύο φορές, το 1998 και το 1999 ενώ η Ελλάδα αναδείχθηκε πρώτη στα μετάλλια της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.